Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
ΟΛΠ: Μύθοι και αλήθειες για τη σύμβαση με την Coscο
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Ένα σκίτσο ηλικίας 100 ετών, που θα δημοπρατηθεί τον Οκτώβριο, αποθανατίζει τον Αδόλφο Χίτλερ σε ηλικία 20 ετών να παίζει σκάκι με τον κατά 20 χρόνια μεγαλύτερό του Βλαντιμίρ Λένιν.Το περιστατικό αυτό συνέβη στη Βιέννη γύρω στο 1909, όπου ο Χίτλερ εργάζονταν ως περιστασιακός καλλιτέχνης, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του στην Σχολή Καλλών Τεχνών, και όπου βρέθηκε για ένα διάστημα και ο Λένιν!!!
Η ξεχασμένη διάνοια που έφερε τον 21ο αιώνα
Ένας σύγχρονος Προμηθέας
Η εμφάνιση του ψηλόλιγνου, κομψού ανθρώπου που έσκαβε δεν θύμιζε σε τίποτα εργάτη. Ούτε το παρελθόν του ούτε η μορφωσή του ταίριαζαν με το επάγγελμά του. Ο ξεχωριστός αυτός άνθρωπος ήταν 31 ετών, γιος ενός Κροάτη ιερέα και διπλωματούχος μηχανικός. Το 1884 είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ με την ελπίδα μιας καλύτερης τύχης. Αυτό που αντιμετώπισε όμως ήταν η εξαπάτηση και η διπροσωπία. Τρία χρόνια αργότερα, είχε καταλήξει να σκάβει χαντάκια.
Μετά από μερικούς μήνες από αυτή την άτυχη περίοδο της ζωής του, ο Nikola Tesla θα βρισκόταν στο κέντρο μιας τεχνολογικής επανάστασης που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Συνδυάζοντας την επιστημονική του διόραση και τη μόρφωσή του, κατάφερε να χαρίσει σε εκατομμύρια ανθρώπους φως και ρεύμα. Οι ανακαλύψεις του είναι εξίσου σημαντικές με αυτές του Faraday. Η επίδρασή του στο σημερινό κόσμο είναι μεγαλύτερη ακόμη και από αυτή του Thomas Edison. Ένας σύγχρονος Προμηθέας οι ανακαλύψεις του οποίου ακόμη εμπνέουν τους ερευνητές.
Ο άγνωστος Tesla
Παρά τη σημασία των ανακαλύψεών του όμως, λίγοι γνωρίζουν τον Tesla. Η τραγική ιστορία του, που περιγράφει το πώς κάποιος μπορεί να καταφέρει τόσα πολλά και σημαντικά και να πεθάνει τελικά μόνος και ξεχασμένος απ’όλους, υπενθυμίζει με τον πιο σκληρό τρόπο ότι η διάνοια δεν εγγυάται ούτε δόξα ούτε περιουσία.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά για τον Tesla. Οι οιωνοί μίλησαν με τρομακτικό τρόπο τη βραδιά που γεννήθηκε, το έτος 1856. Ενώ η μητέρα του έδινε αγώνα για να τον φέρει στον κόσμο, μια βίαιη καταιγίδα είχε ξεσπάσει πάνω από το μικρό χωριό Smiljan στην Κροατία. Οι αστραπές που έπεφταν όταν γεννήθηκε ο Tesla, τα μεσάνυχτα της 10ης Ιουλίου 1856, έκαναν τη μαμή να αποκαλέσει το βρέφος «παιδί της καταιγίδας».
Δυναμικά επιτεύγματα
Πράγματι, ο Tesla έδειξε από παιδί πως οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν τη βραδιά που γεννήθηκε δεν ήταν τυχαίες. Ο ηλεκτρισμός ασκούσε μια ακατανίκητη έλξη πάνω στο νεαρό Nikola. Έξυπνος και ικανός για περαιτέρω σπουδές, σπούδασε μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Graz στην Αυστρία. Εκεί, ο Tesla έκανε τα πρώτα του βήματα και εμπνεύστηκε για μεγαλύτερα επιτεύγματα. Αποφοιτώντας, είχε δημιουργήσει τη γεννήτρια εναλλασσόμενου ρεύματος.
Για να προωθήσει το κατασκεύασμά του, ο Tesla μετακόμισε στο Παρίσι και εργάστηκε στην εταιρεία Continental Edison, το ευρωπαϊκό κομμάτι της αυτοκρατορίας του μεγάλου Αμερικανού εφευρέτη Thomas Edison. Ήξερε πως εκεί θα μπορούσε να αποδείξει τη σημασία της εφεύρεσής του, χρησιμοποιώντας τη για να βοηθήσει την εταιρεία του Edison να ολοκληρώσει το πρόγραμμα φωτισμού της πόλης του Στρασβούργου που είχε αναλάβει.
Tesla vs Edison
Η εφεύρεσή του τον οδήγησε στην επιτυχία το 1884, όταν ο ίδιος ο Edison του ζήτησε να εργαστεί μαζί του. Με την πρώτη ματιά, ο συνδυασμός αυτός φαινόταν ιδανικός. Ο Edison διέθετε επιχειρηματικό δαιμόνιο και θέληση αλλά δεν διέθετε την ικανότητα και την υπομονή να ασχοληθεί με τη θεωρία. Ο Tesla, από την άλλη, γνώριζε πως μόνο η πραγματική και σε βάθος κατανόηση των νόμων της φυσικής μπορούσε να οδηγήσει σε νέες απίθανες εφευρέσεις. Αν είχαν καταφέρει να εργαστούν μαζί, θα είχαν κάνει θαύματα. Δυστυχώς, πολύ γρήγορα κατέληξαν αντίπαλοι.
Και έφταιγαν και οι δύο. Ο Edison ήταν αποφασισμένος να εκμεταλλευθεί πλήρως τις δικές τους ιδέες, και υποσχόταν στον Tesla τεράστιες χρηματικές ανταμοιβές αν τον βοηθούσε να εξυπηρετήσει το σκοπό του. Όταν τελικά ο Tesla τα κατάφερε, o Edison δεν τήρησε το λόγο του. Ο Tesla από την άλλη, περίμενε πως ο Edison θα παραμελήσει τις δικές του έρευνες για να στηρίξει οικονομικά τις δικές του ιδέες.
Από τα χαντάκια στα σαλόνια
Η σκληρότητα που αντιμετώπισε από την πλευρά του Edison αλλά και η αφέλειά του τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη θέση του στην εταιρεία του Edison και να καταλήξει μετά από λίγες μέρες να σκάβει χαντάκια για να κερδίσει τον επιούσιο. Εκείνο τον καιρό ξεκίνησε και η περίφημη «Μάχη των Ρευμάτων».
Στα διαλείμματα του, ο Tesla μιλούσε με ενθουσιασμό στον προϊστάμενό του για το πόσα απίθανα επιτεύγματα θα μπορούσε να πετύχει με τον ηλεκτρισμό αν κάποιος του έδινε την ευκαιρία να αναπτύξει τις ιδέες του. Τυχαία, ο προϊστάμενος του Tesla, είχε ένα φίλο που αναζητούσε επενδυτικές ευκαιρίες και τους σύστησε. Μέσα σε λίγους μήνες, η τύχη και η περιουσία του Tesla άλλαξαν ριζικά. Διέθετε τη δική του εταιρεία –την Tesla Electric Company- και αγωνιζόταν να πατεντάρει την τεχνολογία που ήταν απαραίτητη για τη δημιουργία μιας νέας ηλεκτρικής τεχνολογίας που θα βασιζόταν στο εναλλασσόμενο ρεύμα.
Η μεγάλη ευκαιρία του Tesla ήρθε όταν ο Edison μελετούσε τη δική του τεχνολογία που βασιζόταν στο συνεχές ρεύμα. Παρά την απλότητά της, η τεχνολογία συνεχούς ρεύματος είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα: παρήγαγε ρεύμα σχετικά χαμηλής έντασης, η ισχύς του οποίου μειωνόταν ακόμη περισσότερο καθώς το ρεύμα ταξίδευε μέσα από τα καλώδια.
Η τεχνολογία εναλλασσόμενου ρεύματος του Tesla από την άλλη, δεν αντιμετώπιζε ανάλογους περιορισμούς. Χρησιμοποιώντας μετασχηματιστές εναλλασσόμενου ρεύματος, η αρχική ένταση μπορούσε να φτάσει τα 300,000 βολτ και περισσότερο. Τεράστιες ποσότητες ισχύος μπορούσαν να ταξιδέψουν για πολλά χιλιόμετρα προτού μειωθεί η έντασή τους σε ασφαλέστερα επίπεδα από νέους μετασχηματιστές.
Παρά την προφανή ανωτερότητα της τεχνολογίας εναλλασσόμενου ρεύματος, ο Edison αγωνίστηκε υπέρ του συνεχούς ρεύματος λόγω των τεράστιων χρηματικών ποσών που είχε επενδύσει σε αυτό. Στη μάχη, στο πλευρό του Tesla, μπήκε το 1888 και ένας άλλος μεγάλος αντίπαλος του Edison, ο βιομήχανος George Westinghouse.
Ανηλεής πόλεμος εντυπώσεων
Την πρώτη μάχη κέρδισε ο Edison ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τους κινδύνους πολλών βολτ που έκρυβε το σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος. Η εταιρεία του παρουσίασε στα ΜΜΕ της εποχής ένα φρικιαστικό πείραμα: αδέσποτα σκυλιά και γατιά στέκονταν πάνω σε μεταλλικές πλάκες που συνδέονταν με παροχείς εναλλασσόμενου ρεύματος. Όπως ήταν φυσικό, τα ζώα πέθαιναν από ηλεκτροπληξία μπροστά στα μάτια των συγκλονισμένων δημοσιογράφων. Και δεν έφτανε μόνο αυτό. Ο Edison κατάφερε να εισάγει η Πολιτεία της Νέας Υόρκης μια νέα μέθοδο εφαρμογής της θανατικής ποινής: την Ηλεκτρική Καρέκλα, η οποία λειτουργούσε με εναλλασσόμενο ρεύμα.
Ο Westinghouse ανταπέδωσε αποδεικνύοντας πως το συνεχές ρεύμα του Edison ήταν τόσο επικίνδυνο ώστε καρβούνιζε το κρέας σε 100 δευτερόλεπτα! Ήταν μια καλή κίνηση εντυπωσιασμού η οποία όμως δεν κατάφερε να εξαλείψει τον αρχικό φόβο που είχε ήδη δημιουργήσει η πρώτη χρήση της Ηλεκτρικής Καρέκλας στην εφαρμογή της θανατικής ποινής ενός δολοφόνου, στις 6 Αυγούστου 1890.
Ο Westinghouse, αναζητώντας απελπισμένα ένα τρόπο να γελοιοποιήσει τον Edison μέσω των ΜΜΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα τολμηρό εγχείρημα: να χρησιμοποιήσει το μη δοκιμασμένο μέχρι τότε σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος του Tesla για να σώσει τις δουλειές μερικών ανθρακωρύχων από το Κολοράντο. Το Ορυχείο Gold King στο Κολοράντο κινδύνευε να κλείσει γιατί δεν ήταν προσοδοφόρο. Όλοι γνώριζαν ωστόσο πως ο ποταμός της περιοχής μπορούσε να παρέχει φτηνή υδροηλεκτρική ισχύ, κάτι που θα μπορούσε να κρατήσει το ορυχείο ανοιχτό. Ο ποταμός απείχε παραπάνω από δύο μίλια- και σαφώς το συνεχές ρεύμα του Edison δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα
Το φανταστικό φως
Ο Westinghouse ήταν πεπεισμένος πως το εναλλασσόμενο ρεύμα του Tesla μπορούσε να ανταποκριθεί και το 1891 η πρώτη βιομηχανική εφαρμογή εναλλασσόμενου ρεύματος ξεκίνησε να παρέχει ρεύμα στο ορυχείο. Μετά από αυτή την πρώτη νίκη ενάντια στον Edison, ο Westinghouse έκανε άλλη μια τολμηρή κίνηση αναλαμβάνοντας να φωταγωγήσει την Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγο το 1893.
Άλλος ένας θρίαμβος, αυτή τη φορά με την εντυπωσιακή παρουσία του Tesla, ακολούθησε. Ο Tesla εντυπωσίασε τους θεατές περνώντας εναλλασσόμενο ρεύμα μέσα από το σώμα του χωρίς να πάθει τίποτα και ανάβοντας τις ηλεκτρικές λάμπες με τα ακροδάχτυλά του. Ο Edison, συνειδητοποιώντας πως το συνεχές ρεύμα του μειονεκτούσε έστρεψε το ενδιαφέρον του στο εναλλασσόμενο ρεύμα. Η εταιρεία του, απέκτησε μετά από συμφωνία με τον Westinghouse πρόσβαση στην τεχνολογία εναλλασσόμενου ρεύματος του Tesla. Μαζί πλέον, οι δύο πρώην αντίπαλες εταιρείες εργάστηκαν για να τιθασεύσουν την υδροηλεκτρική ισχύ των καταρρακτών του Νιαγάρα. Τα εγκαίνια του υδροηλεκτρικού σταθμού το 1895 σηματοδότησαν το τέλος της Μάχης των Ρευμάτων, με μοναδικό και απόλυτο νικητή τον Tesla.
Και πάλι όμως ο Tesla δεν πήρε αυτό που του άξιζε και έπεσε θύμα των επιχειρηματικών μυαλών. Ο Westinghouse τον εξαπάτησε στερώντας του εκατομμύρια δολάρια. Για άλλη μια φορά ο Tesla, ικανοποιημένος από το γεγονός ότι είχε εξασφαλίσει χρηματοδότηση για να συνεχίσει την έρευνά του, ούτε που το πρόσεξε. Είχε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά του για να δαμάσει τις δυνάμεις του ηλεκτρομαγνητισμού.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890 ο Tesla έκανε πειράματα με ακτίνες Χ και ραδιοκύματα πολλά χρόνια προτού γίνουν γνωστά από άλλους (δικαστήριο στις ΗΠΑ ανακοίνωσε το 1943 πως ο άνθρωπος που ανακάλυψε το ραδιόφωνο δεν ήταν ο Marconi αλλά ο Tesla).
Το σημαντικότερο επίτευγμά του βέβαια ήταν το επονομαζόμενο πηνίο Tesla, με το οποίο δημιούργησε ηλεκτρικό ρεύμα που εναλλασσόταν σε πολύ υψηλή συχνότητα. Το πηνίο Tesla άνοιξε το δρόμο για τη μετάδοση ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σήματος καθώς και την ασύρματη αποστολή ηλεκτρικής ισχύος.
Σε ένα απόμακρο εργαστήριο στο Κολοράντο, ο Tesla κατασκεύασε ένα γιγάντιο πηνίο για να δημιουργήσει ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία υψηλής συχνότητας και κατάφερε ασύρματη αποστολή 10,000 watts φωτίζοντας 200 λάμπες που βρίσκονταν περισσότερα από σαράντα χιλιόμετρα μακριά.
Πισώπλατα μαχαιρώματα
Ο Tesla πίστευε –όχι άδικα- πως είχε καταφέρει ένα ιστορικό επίτευγμα το οποίο θα μπορούσε να χαρίσει ηλεκτρικό ρεύμα σε όλο τον κόσμο. Για να το αποδείξει ωστόσο, χρειαζόταν περισσότερα χρήματα. Το 1900 κέρδισε την υποστήριξη του γνωστού επενδυτή και χρηματοδότη John Pierpont Morgan, με αντάλλαγμα την εκχώρηση του ελέγχου των πατεντών του.
Υπογράφοντας, ο Tesla αισθάνθηκε και πάλι θύμα των επιχειρηματιών. Ο Morgan είχε ήδη επενδύσει πολλά στις ηλεκτρικές εταιρείες εναλλασσόμενου ρεύματος και δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει τον Tesla και το νέο του ασύρματο σύστημα αποστολής ηλεκτρικής ισχύος να τις παραγκωνίσει. Ο Morgan εκμεταλλεύτηκε τον Tesla για τέσσερα ακόμα χρόνια και στη συνέχεια σταμάτησε να τον πληρώνει. Προδομένος από τους συνεργάτες του, χωρίς χρηματοδότηση για να συνεχίσει την έρευνά του και χωρίς τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πατεντών του, ο Tesla βρέθηκε στα πενήντα του άφραγκος και άνεργος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Tesla μετατράπηκε σε μια παθητική φιγούρα. Ζούσε μόνος σε ξενοδοχεία, κερδίζοντας τα προς το ζην από τη δημοσιογραφία και μια πενιχρή σύνταξη από την πατρίδα του. Μεταξύ 5 και 8 Ιανουαρίου 1943, ο Tesla υπέστη καρδιακή προσβολή. Πέθανε σε ένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, στα 86 του χρόνια.
Αν ο Tesla διέθετε έστω και λίγη από την πονηριά του Edison, θα είχε κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των εφευρετών. Αντιθέτως, το όνομά του αναφέρεται μόνο ως μονάδα μέτρησης των μαγνητικών πεδίων: το tesla. Μηδαμινή αναγνώριση για την παρεξημένη αυτή διάνοια χάρη στην οποία σήμερα δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν φως και ρεύμα με το πάτημα ενός διακόπτη.
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
«Κρίμα που το αποδέχθηκε ο ίδιος» πρόσθεσε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας, Αλεξάντερ Ντάουνερ και πρόσθεσε πως «το βραβείο πρέπει να απονέμεται σε κάποιον για τα επιτεύγματά του και όχι για τις υποσχέσεις του».
«Για μένα το φετινό βραβείο έπρεπε να δοθεί στον πρωθυπουργό της Ζιμπάμπουε, Μόργκαν Τσβανγκιράϊ που εδώ και χρόνια αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα», κατέληξε.
Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009
Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές στη Βρετανία αναμένεται να παραχωρήσει στους φυλακισμένους το δικαίωμα της ψήφου. Και αυτή η κατάκτηση θα είναι το αποτέλεσμα των – ειρηνικών – αγώνων δύο φυλακισμένων για πάνω από δύο δεκαετίες, του John Hirst, ο οποίος έχει πλέον αφεθεί ελεύθερος, και του Ben Gunn, ο οποίος κρατείται ακόμα, 20 ολόκληρα χρόνια μετά τη λήξη της ποινής που του επέβαλε το δικαστήριο.
Στα 30 συνολικά χρόνια που διάνυσε στη φυλακή, ο Ben Gunn έγινε γνωστός για την ειρηνική δράση του για την προώθηση των πολιτικών δικαιωμάτων, την αντίστασή του σε εξευτελιστικές πρακτικές των σωφρονιστικών υπαλλήλων και τη συγγραφική του δράση, τόσο σε εφημερίδες των κρατουμένων, όσο και στο προσωπικό blog του στο διαδίκτυο. Εκμεταλλεύθηκε τα χρόνια της κράτησης για να τελειώσει την εκπαίδευσή του και να αποκτήσει ένα πρώτο πανεπιστημιακό πτυχίο στις επιστήμες και ένα Μάστερ με θέμα τις ειρηνευτικές διαδικασίες. Αυτή τη στιγμή, παραμένοντας φυλακισμένος, έχει ήδη ξεκινήσει τη διδακτορική του διατριβή, μία έρευνα σχετικά με τις μορφές μη βίαιης αντίστασης στις φυλακές.
Ο Ben Gunn ήταν 14 χρονών όταν μια μέρα, γυρίζοντας σπίτι μαζί με ένα συνομήλικό του, ξεκίνησε έναν έντονο καβγά μαζί του και τον χτύπησε τόσο δυνατά, που τον τραυμάτισε θανάσιμα. Αποσβολωμένος, τηλεφώνησε στην αστυνομία και παρέμεινε στον τόπο του θανάτου ώσπου να φτάσουν οι αστυνομικοί, ομολογώντας αμέσως την ενοχή του. Όλα αυτά τα χρόνια, επέμεινε ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει το φίλο του, αλλά «το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Τον σκότωσα», παραδέχεται νηφάλια. Γι’ αυτό και ομολογεί ότι τα πρώτα χρόνια μετά τη φυλάκισή του τα πέρασε με τρομερές ενοχές και υπέβαλε τον εαυτό του σε απόλυτη πειθαρχεία, σε μια προσπάθεια να «αναμορφώσει τις πτυχές της προσωπικότητάς του που νοσούσαν και τον οδήγησαν στην αποτρόπαια πράξη που έκανε», όπως έχει δηλώσει.
Είκοσι χρόνια ειρηνική αντίσταση
Βασικό στοιχείο της πολιτικής δράσης του Ben Gunn στη φυλακή ήταν η αποχή από οποιαδήποτε μορφή βίας, με ταυτόχρονη την αντίσταση σε κάθε δράση των σωφρονιστικών υπαλλήλων που εξευτελίζει την προσωπικότητα των κρατουμένων. Οι ειρηνικές του αντιδράσεις και ο καυστικός του λόγος, ωστόσο, είναι η αιτία για την οποία ο Ben Gunn, 20 χρόνια μετά τη λήξη της ποινής του, βρίσκεται ακόμα στη φυλακή.
Γιατί δεν κλείνει απλά το στόμα του, λοιπόν, ώσπου να πάρει το «πράσινο φως» και ως ελεύθερος πλέον άνθρωπος να συνεχίσει τη δράση του εκτός φυλακής; «Αντιλαμβάνομαι το έγκλημα που διέπραξα ως μία κατάχρηση εξουσίας από μέρους μου εις βάρος ενός άλλου ανθρώπου. Για το λόγο αυτό, δε μπορώ να ανεχθώ την κατάχρηση εξουσίας σε βάρος των κρατουμένων, εκ μέρους των σωφρονιστικών υπαλλήλων», δηλώνει στην εφημερίδα «Guardian» και παραμένει πιστός στο μη βίαιο αγώνα του για τα δικαιώματα των κρατουμένων.
Ως κρατούμενος, ο Ben Gunn δεν έχει ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ωστόσο, δημιούργησε το προσωπικό του blog, στέλνοντας με φακέλους σε φίλους του τα κείμενά του, οι οποίοι στη συνέχεια τα αναρτούσαν στο blog. Όταν οι σωφρονιστικές αρχές το αντιλήφθηκαν, επέβαλαν περιορισμούς και στην αλληλογραφία του. Ωστόσο, ο Ben Gunn δεν τα παρατά τόσο εύκολα, δε σταματά τον αγώνα, και προσπαθεί να στέλνει κείμενα όποτε έχει την ευκαιρία. Γι’ αυτόν ο αγώνας για αξιοπρέπεια δε σταματάει ποτέ, δεν έχει χρονικό όριο λήξης – σαν τις ποινές – και δεν περνάει ποτέ από το δρόμο της βίας.
Τα κείμενα του Ben Gunn μπορείτε να διαβάσετε στο προσωπικό του blogspot
.Πηγή: Guardian
O κ. Χρυσόγελος εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός, όπως είπε, ότι σημειώνονται διαρροές από το ΠΑΣΟΚ πως ουδέποτε έγινε αυτή η πρόταση.
Το κόμμα εξέδωσε την ανακοίνωση που ακολουθεί:
Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι απορρίπτουν πρόταση συμμετοχής τους στην κυβέρνηση.
Σήμερα έγινε επικοινωνία από το γραφείο του νέου πρωθυπουργού προς την Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων με σκοπό την συμμετοχή τους στην νέα κυβέρνηση. Η απάντηση των Οικολόγων Πράσινων ήταν αρνητική.
Ευχαριστούμε το ΠΑΣΟΚ για την πρόσκληση αλλά στόχος μας είναι να αλλάξουμε τις πολιτικές. Η συμμετοχή στην εξουσία δεν αποτελεί αυτοσκοπό για μας.
Ενδεχόμενη συμμετοχή μας σε κυβέρνηση, θα έπρεπε να στηρίζεται σε προγραμματικές συμφωνίες, σε θεματικές πλειοψηφίες στην κοινωνία, σε μια λαϊκή εντολή που θα απέκλειε αυτοδύναμες κυβερνήσεις, αλλά και στην ύπαρξη μιας κοινοβουλευτικής ομάδας των Οικολόγων Πράσινων που να μπορεί να επηρεάζει τις εξελίξεις.
Αν ο εκλογικός νόμος ήταν δίκαιος, οι Οικολόγοι Πράσινοι θα είχαμε σήμερα 7 βουλευτές. Εάν το ΠΑΣΟΚ πράγματι πιστεύει ότι πολιτικές προτάσεις όπως αυτή που εκπροσωπούν οι Οικολόγοι Πράσινοι πρέπει να είναι στη Βουλή, αν θεωρεί ότι όλες οι ψήφοι των πολιτών πρέπει να έχουν την ίδια εκπροσώπηση, τότε μπορεί να πράξει αναλόγως.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι παραμένουμε κριτικοί στην εξουσία, αλλά και ανοικτοί στον προγραμματικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Τις επόμενες μέρες θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και θα τοποθετηθούμε επί της ουσίας.
Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων
Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Κυβέρνησης
Γιώργος Α. Παπανδρέου
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης με αρμοδιότητα συντονισμού των συλλογικών κυβερνητικών οργάνων ΚΥΣΕΑ και Επιτροπής Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής
Θεόδωρος Πάγκαλος
Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπουργός : Γιάννης Ραγκούσης
Υφυπουργός: Ντίνος Ρόβλιας
Υφυπουργός με έδρα τη Θεσσαλονίκη : Θεοδώρα Τζάκρη
Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός: Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Υφυπουργός: Φίλιππος Σαχινίδης
Υπουργείο Εξωτερικών
Υπουργός: Γιώργος Α. Παπανδρέου
Αναπληρωτής Υπουργός: Δημήτρης Δρούτσας
Υφυπουργός: Σπύρος Κουβέλης
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
Υπουργός: Βαγγέλης Βενιζέλος
Αναπληρωτής Υπουργός: Πάνος Μπεγλίτης
Υπουργείο Οικονομίας , Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας
Υπουργός: Λούκα Κατσέλη
Υφυπουργός: Σταύρος Αρναουτάκης
Υφυπουργός με έδρα τη Θεσσαλονίκη : Μάρκος Μπόλαρης
Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργός: Τίνα Μπιρμπίλη
Υφυπουργός : Γιάννης Μανιάτης
Υφυπουργός: Θάνος Μωραΐτης
Υπουργείο Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Υπουργός: Άννα Διαμαντοπούλου
Υφυπουργός: Εύη Χριστοφιλοπούλου
Υφυπουργός: Γιάννης Πανάρετος
Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπουργός: Δημήτρης Ρέππας
Υφυπουργός: Γιάννης Μαγκριώτης
Υφυπουργός: Νίκος Σηφουνάκης
Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Υπουργός: Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργός: Γιώργος Κουτρουμάνης
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Υπουργός: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Υφυπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός: Κατερίνα Μπατζελή
Υφυπουργός: Μιχάλης Καρχιμάκης
Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπουργός: Χάρης Καστανίδης
Υφυπουργός: Απόστολος Κατσιφάρας
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
Υπουργός: Μιχάλης Χρυσοχοΐδης
Υφυπουργός: Σπύρος Βούγιας
Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού
Υπουργός: Παύλος Γερουλάνος
Υφυπουργός: Αγγελική Γκερέκου
Υπουργός Επικρατείας παρά τω Πρωθυπουργώ
Χάρης Παμπούκης
Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος
Γιώργος Πεταλωτής
Ο Πρωθυπουργός θα προτείνει :
Για Πρόεδρο της Βουλής τον Φίλιππο Πετσάλνικο
Για Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΠΑΣΟΚ τον Χρήστο Παπουτσή
Κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι θα οριστούν οι: Χρήστος Παπουτσής και Πέτρος Ευθυμίου
Γενικός Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου αναλαμβάνει ο κ. Σωτήρης Λύτρας.
ΑΝΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!!!
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Ααα, θέλω κι εγώ Νόμπελ! Εχεις, θα μου πεις. Οχι ένα, αλλά δύο. Τι κλαίγεσαι; Σεφέρης και Ελύτης. Από μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, δύο τέτοια βραβεία είναι άθλος. Και κάτι παραπάνω.
Οι θετικές επιστήμες χρειάζονται έναν τεράστιο μηχανισμό υποστήριξης, ηθικής, επιστημονικής και πάνω απ όλα οικονομικής. Στην Ελλάδα ο ερευνητής θεωρείται ελαφρώς «λοξός», κάτι σαν τους τρελούς επιστήμονες των καρτούν.
Τα χρήματα για έρευνα, πολυτέλεια. Οταν δίνονται (με χίλια ζόρια και με το σταγονόμετρο), θεωρούνται «πεταμένα λεφτά», που θα μπορούσαν να κλείσουν άλλες επείγουσες τρύπες.
Το ζήτημα είναι ότι σε άλλες χώρες οι νέοι επιστήμονες εκπαιδεύονται στο να αγαπήσουν την έρευνα.
Εχουν στόχους, ιδανικά και, γιατί όχι, τρελές ιδέες, που μια στο εκατομμύριο γίνονται εκπληκτικές ανακαλύψεις. Κι εδώ; Τα γερά μυαλά υπάρχουν, χωρίς αμφιβολία. (Αλλωστε, οι ερευνητές μας είναι πολλοί περισσότεροι από τους ποιητές μας).
Αυτές τις μέρες, εκεί που αποστηθίζουμε κάθε ασήμαντο «τρίβια» της ζωής των νέων μας ηγετών, ας ρίχνουμε μια ματιά και στις διπλανές σελίδες της εφημερίδας: Εκεί που γράφουν για το έργο, την καταγωγή και την ιστορία των φετινών τιμηθέντων με Νόμπελ.Για τους υπουργούς και τις υπουργίνες θα τα μάθουμε όλα, ξανά και ξανά. Τους νομπελίστες δεν νομίζω ότι θα τους... ξανακούσουμε:
Δύο Αμερικανοί και μία Ισραηλινή μοιράζονται το φετινό βραβείο Νόμπελ Χημείας για τη συμβολή τους στην αποκάλυψη της λειτουργίας των ριβοσωμάτων, που είχε σημαντική επίδραση στην εξέλιξη των αντιβιοτικών, όπως ανακοίνωσε η επιτροπή Νόμπελ.
Το Νόμπελ Χημείας δόθηκε στους Β. Ραμακρίσναν, Τόμας Στέιτζ και Αντα ΓιόναθΟι Αμερικανοί Βενκατραμάν Ραμακρίσναν και Τόμας Στέιτζ και η Ισραηλινή Αντα Γιόναθ θα μοιραστούν το βραβείο Νόμπελ και το χρηματικό έπαθλο ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ που το συνοδεύει για τις μελέτες τους στην επεξεργασία του «λεπτομερούς χάρτη του ριβοσώματος, του εργοστασίου πρωτεϊνών του κυττάρου», σύμφωνα με την επιτροπή Νόμπελ στη Στοκχόλμη.
Τα ριβοσώματα παράγουν πρωτεϊνες που είναι απαραίτητες σε όλους τους ζώντες οργανισμούς, από τα αντισώματα και τις ορμόνες μέχρι τα ένζυμα και το κολλαγόνο του δέρματος και ουσιαστικά αποτελούν μόρια, τα οποία «αποκωδικοποιούν το DNA για να δημιουργήσουν τη ζωή», όπως διευκρίνισε η επιτροπή.
Η κατανόηση των ριβοσωμάτων είναι τόσο κρίσιμη για την ιατρική, που πολλά από τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι σχεδιασμένα να παρεμβαίνουν στα ριβοσώματα των βακτηρίων. Οι τρεις βραβευθέντες χρησιμοποίησαν τη μέθοδο της κρυσταλλογραφίας για τον προσδιορισμό της θέσης των εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων που αποτελούν το ριβόσωμα και «καθόρισαν τρισδιάστατα μοντέλα που δείχνουν πώς διαφορετικά αντιβιοτικά έχουν σχέση με το ριβόσωμα», σύμφωνα με την επιτροπή Νόμπελ.
Ο 57χρονος Βενκατραμάν Ραμακρίσναν, Αμερικανός πολίτης γεννηθείς στην Ινδία, εργάζεται στο Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ στη Βρετανία, ενώ ο Τόμας Στέιτζ, ηλικίας 69 ετών, είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.
Οσο για την 70χρονη Αντα Γιόναθ, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ και είναι σήμερα καθηγήτρια στο ισραηλινό Ινστιτούτο Επιστημών Ουάιζμαν.
Την ιστορία μιας γυναίκας που αγωνίστηκε εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού σκηνοθέτησε ο Αλεχάνδρο Αμεναμπάρ Την Αλεξανδρινή φιλόσοφο της σχολής του Πλωτίνου (μαθηματικές και εμπειρικές σπουδές) Υπατία έκαναν γνωστή η Ρέητσελ Γουάιζ και ο Αλεχάνδρο Αμεναμπάρ την Κυριακή στο φεστιβάλ των Καννών.
Την Ελληνίδα λόγια (αστρονόμο/ μαθηματικό), που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ και της οποίας ο θάνατος στα χέρια ενός χριστιανικού όχλου (διαμελίστηκε με όστρακα και στη συνέχεια κάηκε ζωντανή) θεωρείται από κάποιους πως σηματοδότησε το οριστικό τέλος της ελληνιστικής περιόδου (και του τρόπου σκέψης που αυτή πρέσβευε), ενσαρκώνει η βρετανίδα ηθοποιός Ρέητσελ Γουάιζ ( «Ο επίμονος κηπουρός», «The Fountain» ) στην ταινία «Αγορά» (Agora).
Ενώ η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βρίσκεται προ των πυλών, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου η Υπατία προσπαθεί να διατηρήσει την επιστημονική γνώση της αρχαιότητας απέναντι στους όχλους των χριστιανών ζηλωτών - οι οποίοι, βλέποντας τους αριθμούς τους να αυξάνονται και το χριστιανισμό να κερδίζει συνέχεια έδαφος στην αυτοκρατορία, στρέφονται εναντίον των ειδωλολατρών και των Εβραίων. Ένα από τα θύματά τους είναι και η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, η οποία χαρακτηρίζεται ως μάγισσα από τους ηγέτες των χριστιανών και οδηγείται σε ένα βίαιο θάνατο.
  |
Κατά τη Γουάιζ, η ιστορία της Υπατίας είναι επίκαιρη ακόμα και σήμερα: «ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Έχουμε τεχνολογική και ιατρική πρόοδο, αλλά όσον αφορά τα φονικά στο όνομα ενός θεού, ο φονταμενταλισμός εξακολουθεί να βασιλεύει…ενώ δεν είναι λίγες οι κοινωνίες όπου οι γυναίκες θεωρούνται ακόμα πολίτες δεύτερης κατηγορίας και τους αρνείται το δικαίωμα στη μόρφωση».
Ο Αμεναμπάρ (που έχει επίσης σκηνοθετήσει το διάσημο θρίλερ «Οι Άλλοι», όπου πρωταγωνιστούσε η Νικόλ Κίντμαν) ανέφερε πως η ιδέα για την «Αγορά» του ήρθε αμέσως μετά την περάτωση του δράματος «Η Θάλασσα μέσα μου» (Mar adentro), το 2004, το οποίο και είχε τιμηθεί με βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Κατά τα λεγόμενα του Χιλιανού σκηνοθέτη, ήθελε κάποιον αστρονόμο, αλλά όχι μια διάσημη φιγούρα όπως για παράδειγμα ο Γαλιλαίος - οπότε και οι έρευνές του τον οδήγησαν στην Υπατία.
«Διαπιστώσαμε πως εκείνη η περίοδος της αρχαιότητας είχε πολλά κοινά με το σήμερα. Τότε τα πράγματα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα, καθώς καταλάβαμε πως είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε μια ταινία για το παρελθόν, ενώ στην πραγματικότητα γυρίζαμε μια ταινία για το παρόν» δήλωσε σχετικά.
 |
Μιλώντας για το ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο που εμφανίζεται στην ταινία (ανάμεσα στην Υπατία, έναν αφοσιωμένο σκλάβο και έναν από τους μαθητές της- το οποίο δεν ευδοκιμεί, καθώς η φιλόσοφος αφιερώνεται στην επιστήμη), η Γουάιζ ανέφερε πως βρήκε έμπνευση στην ίδια την οικογένειά της, μέσω της 85χρονης θείας της- ερευνήτριας πάνω στον καρκίνο.
«Όταν τη ρώτησα γιατί δεν παντρεύτηκε ή δεν έκανε παιδιά, μου απάντησε πως 'ποτέ δεν πίστεψα πως θα υπήρχε άνδρας που θα μου επέτρεπε να εργαστώ όσο σκληρά επιθυμούσα…με το πέρασμα των χρόνων συνειδητοποίησα πως αγαπούσα τη δουλειά μου πιο πολύ από το καθετί, και δεν ήθελα κανέναν να μπει ανάμεσα σε εμένα και αυτήν».
Κατά τον Αμεναμπάρ, αν η Υπατία είναι ουσιαστικά μια ενσάρκωση της σύγχρονης γυναίκας, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνης της περιόδου αποτελεί την ενσάρκωση μιας υπερδύναμης σε κομβικό σημείο: «πιστεύω πως αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ βρίσκονται στην ίδια θέση με τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, βρισκόμαστε εν μέσω μιας κρίσης, κοινωνικής και οικονομικής. Είναι ώρα για αλλαγή…ξέρουμε πως κινούμαστε προς κάποια διαφορετική κατεύθυνση, αλλά δεν ξέρουμε προς τα πού μας οδηγεί αυτή. Και καθώς είμαι αισιόδοξος εκ φύσεως, θέλω να πιστεύω πως δεν θα μπούμε πάλι σε μία περίοδο αντίστοιχη του Μεσαίωνα».
 |
Εάν κόβετε τα καρότα σας προτού τα μαγειρεύετε πρέπει να γνωρίζετε ότι χάνετε 25% από τις αντικαρκινικές τους ιδιότητες.
Επίσης το κόψιμο πριν το βράσιμο των καρότων τα κάνει να χάνουν τα φυσικά ζάχαρα που περιέχουν τα οποία τους δίνουν τη χαρακτηριστική τους γεύση.
Για αυτό είναι προτιμότερο πρώτα να μαγειρεύετε τα καρότα και μετά να τα κόβετε ή να αρχίζετε να τα τρώτε όταν είναι ολόκληρα. Τα καρότα που μαγειρεύονται ολόκληρα δεν είναι μόνο καλύτερα για την υγεία με μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αντικαρκινικών ουσιών αλλά ταυτόχρονα έχουν καλύτερη γεύση.
Τα καρότα περιέχουν την αντικαρκινική ουσία φαλκαρινόλη. Όταν κόβονται τα καρότα πριν το μαγείρεμα αυξάνεται η επιφάνεια από την οποία τόσο η φαλκαρινόλη όσο και τα φυσικά ζάχαρα των καρότων μπορούν να διαφεύγουν στο νερό που τα περιβάλλει.
Το μαγείρεμα των καρότων σπάζει την κυτταρική μεμβράνη και αφήνει να φεύγουν προ τα έξω τις θρεπτικές του ουσίες. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια επαφής με το νερό στο οποίο βράζουν, τόσο περισσότερες θρεπτικές ουσίες χάνονται. Όταν ψήνονται ολόκληρα, είναι σημαντικά λιγότερη η απώλεια φαλκαρινόλης και των φυσικών ζαχάρων που δίνουν στα καρότα τη νόστιμη γεύση τους.
Οι αντικαρκινικές ιδιότητες των καρότων ανακαλύφθηκαν πριν περίπου 4 χρόνια από ερευνητές του πανεπιστημίου του Νιουκάσλ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στα πειράματα τους βρήκαν ότι αρουραίοι που λάμβαναν διατροφή πλούσια σε καρότα ή φαλκαρινόλη, είχαν 33% λιγότερες πιθανότητες να προσβληθούν από καρκίνους σε σύγκριση με άλλους αρουραίους που λάμβαναν μια κανονική διατροφή (ομάδα ελέγχου).
Τα αρχικά πειράματα είχαν γίνει με ωμά καρότα. Μετά από τις πρώτες ανακαλύψεις οι ίδιοι ερευνητές διερεύνησαν για να βρουν τις επιδράσεις του μαγειρέματος στα καρότα αναφορικά με τις δράσεις τους στην υγεία. Επιπρόσθετα προσπάθησαν να δουν εάν υπήρχαν διαφορές στη διατροφική δύναμη διαφόρων τύπων καρότων.
Για να ελέγξουν πότε είναι πιο νόστιμα τα καρότα, οι Βρετανοί ερευνητές έκαναν σε 100 εθελοντές δοκιμές γεύσης. Αφού πρώτα τους έκλεισαν τα μάτια, στη συνέχεια τους έδωσαν να δοκιμάσουν καρότα μαγειρεμένα ολόκληρα και καρότα που είχαν μαγειρευτεί αφού είχαν κοπεί σε κομμάτια. Τα αποτελέσματα δεν άφηναν περιθώριο αμφισβήτησης διότι 80% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι τα καρότα που μαγειρεύτηκαν ολόκληρα ήσαν πολύ πιο νόστιμα.
Τα καρότα είναι από τα λαχανικά που περιέχουν ένα θησαυρό από θρεπτικές ουσίες. Δεν υπάρχει άλλο λαχανικό ή φρούτο που περιέχει περισσότερη καροτίνη από ότι τα καρότα. Ο ανθρώπινος οργανισμός μετατρέπει την καροτίνη σε βιταμίνη Α.
Τα καρότα είναι πλούσια σε βιταμίνες C, D, Ε και Β, ιδιαίτερα θειαμίνη (βιταμίνη Β1, ανευρίνη), φολικό οξύ (βιταμίνη Β9) και πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6). Επίσης περιέχουν πεκτίνη η οποία είναι φυτική ίνα που έχει τη δυνατότητα να μειώνει τη χοληστερόλη.Η μεγάλη επιστήμονας και φιλόσοφος
| |
Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους.
Για δεκαπέντε αιώνες η Υπατία θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές.
Όταν γεννήθηκε η Υπατία το 370 μ.Χ., η διανοητική ζωή της Αλεξάνδρειας βρισκόταν σε κατάσταση επικίνδυνης σύγχυσης. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γινόταν χριστιανική και όλο και πιο συχνά δεν ήταν μόνο ο χριστιανός ζηλωτής που έβλεπε αιρέσεις και σατανισμό στα μαθηματικά και στην επιστήμη: "οι μαθηματικοί έπρεπε να κατασπαραχθούν από θηρία ή να καούν ζωντανοί" (McCabe). Μερικοί από τους χριστιανούς Πατέρες αναβίωσαν τις θεωρίες της επίπεδης γης και του σύμπαντος ως στερέωμα. Στην Αλεξάνδρεια ο Θεόφιλος, Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, υποκινούσε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ παγανιστών, Εβραίων και Χριστιανών. Δεν ήταν μια και τόσο ευμενής εποχή για να είναι κανείς επιστήμονας, ή φιλόσοφος.
Ο πατέρας της Υπατίας, ο Θέων, ήταν μαθηματικός και αστρονόμος στο Μουσείο. Επέβλεπε από κοντά κάθε πλευρά της εκπαίδευσης της κόρης του. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν αποφασισμένος να γίνει η κόρη του ένα 'τέλειο ανθρώπινο ον' - ήταν η εποχή που οι γυναίκες θεωρούνταν κάτι παρακάτω από άνθρωποι! Ήταν προσωπική μαθήτρια του μάγου Πλούταρχου και ανατράφηκε στις θεμελιώδεις αρχές της Πλατωνικής Σχολής. Η Υπατία ήταν πραγματικά μια ξεχωριστή νέα. Ταξίδεψε στην Αθήνα και την Ιταλία και εντυπωσίαζε όσους συναντούσε με την εξυπνάδα και την ομορφιά της.
Σπούδασε στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου και της κόρης του Ασκληπιγένειας στην Αθήνα. Την εποχή εκείνη υπήρχε διάκριση μεταξύ των νεοπλατωνικών σχολών της Αλεξάνδρειας και της Αθήνας. Η σχολή της Αθήνας τόνιζε περισσότερο τη μαγεία και την απόκρυφη επιστήμη. Αλλά για τους Χριστιανούς, όλοι οι Πλατωνιστές ήταν επικίνδυνοι αιρετικοί.
Όταν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια έγινε δασκάλα των μαθηματικών και της φιλοσοφίας. Το Μουσείο είχε χάσει την υπεροχή του και η Αλεξάνδρεια τώρα είχε ξεχωριστά σχολεία για παγανιστές, για Εβραίους και για Χριστιανούς. Ωστόσο, η Υπατία δίδασκε σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και μετά τον πατέρα της ανέλαβε μια Έδρα Φιλοσοφίας στην πόλη. Το σπίτι της έγινε κέντρο διανοουμένων και συγκέντρωνε σχολαστικιστές που συζητήσουν επιστημονικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.
Τα Έργα της
Η Υπατία έγραψε σχόλια για την Αριθμητική του Διόφαντου, επίσης για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου και ακόμα για τις Κωνικές Τομές του Απολλώνιου της Πέργα.
Τα περισσότερα από τα γραπτά της Υπατίας ξεκίνησαν σαν σημειώσεις για τους μαθητές της. Κανένα δεν έχει διασωθεί ολοκληρωμένο, αν και είναι πιθανό τμήματα του έργου της να έχουν ενσωματωθεί στις εκτενείς πραγματείες του Θέωνα. Μερικές πληροφορίες για τα επιτεύγματά της προέρχονται από δασωμένα γράμματα του μαθητή και φίλου της Συνέσιου του Κυρηναίου, που αργότερα έγινε ο πλούσιος και ισχυρός Επίσκοπος της Πτολεμαϊδας.
Το σημαντικότερο έργο της Υπατίας ήταν στην άλγεβρα. Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία. Τα σχόλια της Υπατίας περιελάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διόφαντου.
Η Υπατία έγραψε επίσης μια διατριβή Περί των Κωνικών του Απολλώνιου σε οκτώ βιβλία. Ο Απολλώνιος ο Πέργας ήταν ένας αλεξανδρινός γεωμέτρης του 3ου π.Χ. αιώνα, που προσπάθησε να εξηγήσει τις ασυνήθιστες τροχιές των πλανητών. Το κείμενο της Υπατίας ήταν μια εκλαΐκευση της εργασίας του. Η Υπατία γοητευόταν από τις κωνικές τομές (τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται όταν ένα επίπεδο τέμνει ένα κώνο). Μετά το θάνατό της, οι κωνικές τομές αγνοήθηκαν μέχρι την αρχή του 17ου αιώνα όταν οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι πολλά φυσικά φαινόμενα, όπως οι τροχιές πλανητών, περιγραφόταν με τον καλύτερο τρόπο με τις καμπύλες που προκύπτουν από κωνικές τομές.
Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία. Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια για αρκετά επιστημονικά όργανα περιλαμβάνοντας έναν αστρολάβο (ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού).
Η Υπατία ανέπτυξε ακόμα μια συσκευή για τη διύλιση του νερού, ένα όργανο για τη μέτρηση της στάθμης του νερού και ένα διαβαθμισμένο υδρόμετρο από μπρούτζο για τη μέτρηση της ειδικής βαρύτητας (πυκνότητας) ενός υγρού.
Η Υπατία ήταν ο τελευταίος παγανιστής επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικές πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων.
Ο Θάνατος της
Το ότι η Υπατία ανακατεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλεξάνδρειας είναι αδιαμφισβήτητο. Σαν παγανίστρια, που ασπάστηκε την ελληνική επιστημονική σκέψη και σαν πολιτικό πρόσωπο με επιρροή, η Υπατία βρέθηκε σε πολύ επικίνδυνη θέση σε μια όλο και πιο χριστιανική πόλη. Το 412 ο Κύριλλος, ένας φανατικός χριστιανός, έγινε Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας και μεγάλη εχθρότητα αναπτύχθηκε μεταξύ του Κυρίλλου και του Ορέστη, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Αιγύπτου, ενός παλιού μαθητή και καλού φίλου της Υπατίας. Αμέσως μόλις πήρε την εξουσία, ο Κύριλλος άρχισε να διώκει τους Εβραίους, διώχνοντας χιλιάδες από αυτούς από την πόλη. Έπειτα, παρά τη σφοδρή αντίθεση του Ορέστη, έστρεψε την προσοχή του στο να καθαρίσει την πόλη από του νεοπλατωνιστές. Αγνοώντας τις εκκλήσεις του Ορέστη, η Υπατία αρνήθηκε να απαρνηθεί τις ιδέες της και να ασπασθεί το Χριστιανισμό.
Ο Κύριλλος, ο οποίος αργότερα αναγορεύτηκε ο πατέρας τους δόγματος της Χριστιανικής Τριάδας και αγιοποιήθηκε για το ζήλο του έβλεπε στην Υπατία μια συνεχή απειλή για τη διάδοση της Χριστιανικής πίστης, ο Κύριλλος, τουλάχιστον έμμεσα, ήταν η αιτία του τραγικού της θανάτου. Παρά κάθε επόμενη προσπάθεια να τον απαλλάξουν από το στίγμα του δολοφόνου, το αδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ότι δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει το αποτρόπαιο και βίαιο έγκλημα. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορεί κανείς να προσφέρει σαν υπεράσπισή του είναι το ότι, τυφλωμένος από τη μανία του φανατισμού, ο Κύριλλος θεωρούσε την Υπατία ως μάγισσα εκπρόσωπο του Κακού.
Οι δολοφόνοι της Υπατίας ήταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς. Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο παραμένει ανοικτό ερώτημα. Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα που επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάστηκε άγιος.
Ο Ορέστης ανέφερε τη δολοφονία και ζήτησε από τη Ρώμη να ξεκινήσει έρευνες. Αργότερα παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Η έρευνα αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω «έλλειψης μαρτύρων» και τελικά ο Κύριλλος ισχυρίσθηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα.