Ααα, θέλω κι εγώ Νόμπελ! Εχεις, θα μου πεις. Οχι ένα, αλλά δύο. Τι κλαίγεσαι; Σεφέρης και Ελύτης. Από μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, δύο τέτοια βραβεία είναι άθλος. Και κάτι παραπάνω.

Οι θετικές επιστήμες χρειάζονται έναν τεράστιο μηχανισμό υποστήριξης, ηθικής, επιστημονικής και πάνω απ όλα οικονομικής. Στην Ελλάδα ο ερευνητής θεωρείται ελαφρώς «λοξός», κάτι σαν τους τρελούς επιστήμονες των καρτούν.

Τα χρήματα για έρευνα, πολυτέλεια. Οταν δίνονται (με χίλια ζόρια και με το σταγονόμετρο), θεωρούνται «πεταμένα λεφτά», που θα μπορούσαν να κλείσουν άλλες επείγουσες τρύπες.

Το ζήτημα είναι ότι σε άλλες χώρες οι νέοι επιστήμονες εκπαιδεύονται στο να αγαπήσουν την έρευνα.

Εχουν στόχους, ιδανικά και, γιατί όχι, τρελές ιδέες, που μια στο εκατομμύριο γίνονται εκπληκτικές ανακαλύψεις. Κι εδώ; Τα γερά μυαλά υπάρχουν, χωρίς αμφιβολία. (Αλλωστε, οι ερευνητές μας είναι πολλοί περισσότεροι από τους ποιητές μας).

Αυτές τις μέρες, εκεί που αποστηθίζουμε κάθε ασήμαντο «τρίβια» της ζωής των νέων μας ηγετών, ας ρίχνουμε μια ματιά και στις διπλανές σελίδες της εφημερίδας: Εκεί που γράφουν για το έργο, την καταγωγή και την ιστορία των φετινών τιμηθέντων με Νόμπελ.

Για τους υπουργούς και τις υπουργίνες θα τα μάθουμε όλα, ξανά και ξανά. Τους νομπελίστες δεν νομίζω ότι θα τους... ξανακούσουμε:

Δύο Αμερικανοί και μία Ισραηλινή μοιράζονται το φετινό βραβείο Νόμπελ Χημείας για τη συμβολή τους στην αποκάλυψη της λειτουργίας των ριβοσωμάτων, που είχε σημαντική επίδραση στην εξέλιξη των αντιβιοτικών, όπως ανακοίνωσε η επιτροπή Νόμπελ.

Το Νόμπελ Χημείας δόθηκε στους Β. Ραμακρίσναν, Τόμας Στέιτζ και Αντα Γιόναθ

Οι Αμερικανοί Βενκατραμάν Ραμακρίσναν και Τόμας Στέιτζ και η Ισραηλινή Αντα Γιόναθ θα μοιραστούν το βραβείο Νόμπελ και το χρηματικό έπαθλο ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ που το συνοδεύει για τις μελέτες τους στην επεξεργασία του «λεπτομερούς χάρτη του ριβοσώματος, του εργοστασίου πρωτεϊνών του κυττάρου», σύμφωνα με την επιτροπή Νόμπελ στη Στοκχόλμη.

Τα ριβοσώματα παράγουν πρωτεϊνες που είναι απαραίτητες σε όλους τους ζώντες οργανισμούς, από τα αντισώματα και τις ορμόνες μέχρι τα ένζυμα και το κολλαγόνο του δέρματος και ουσιαστικά αποτελούν μόρια, τα οποία «αποκωδικοποιούν το DNA για να δημιουργήσουν τη ζωή», όπως διευκρίνισε η επιτροπή.

Η κατανόηση των ριβοσωμάτων είναι τόσο κρίσιμη για την ιατρική, που πολλά από τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι σχεδιασμένα να παρεμβαίνουν στα ριβοσώματα των βακτηρίων. Οι τρεις βραβευθέντες χρησιμοποίησαν τη μέθοδο της κρυσταλλογραφίας για τον προσδιορισμό της θέσης των εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων που αποτελούν το ριβόσωμα και «καθόρισαν τρισδιάστατα μοντέλα που δείχνουν πώς διαφορετικά αντιβιοτικά έχουν σχέση με το ριβόσωμα», σύμφωνα με την επιτροπή Νόμπελ.

Ο 57χρονος Βενκατραμάν Ραμακρίσναν, Αμερικανός πολίτης γεννηθείς στην Ινδία, εργάζεται στο Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ στη Βρετανία, ενώ ο Τόμας Στέιτζ, ηλικίας 69 ετών, είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.

Οσο για την 70χρονη Αντα Γιόναθ, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ και είναι σήμερα καθηγήτρια στο ισραηλινό Ινστιτούτο Επιστημών Ουάιζμαν.